Kul Hakkı....

Burada başarılarımızdan bahsediyoruz. Toplantılara giriyoruz, atölyeler düzenliyoruz, dersler veriyoruz, çocuklarımıza kitap okuyor onlarla tatlı tatlı konuşuyoruz. Bunları elbette yapıyoruz. Hiçbirimiz tutup da yalan söyleyecek değiliz. Fakat aynı sıklıkta sıkıntılarımızdan, yapamadıklarımızdan bahsetmezsek resim eksik kalmaz mı? Dün akşam günlerdir beklediğim bir toplantıyı kaçırdım. Ben organize ettim, iki kişiyi buluşturacaktım, bir iş görüşmesi idi. Saat dokuzda idi toplantı. Sekiz gibi has ağrısı girdi. Öyle bir ağrı ki, eşime dokuzda beni kaldır diyemeden kafama kapüşomu çekip çekyatın kenarına koydum kafamı. Gözümü açtığımda karşımdaki saat on biri geçiyordu. Yaşadığım üzüntü o kadar derindi ki. Dünya hassas kalpler için ne idi tekrar hatırladım. Telefonumda aramalar aramalar. Sıra ile yazdığım özür mesajları. Toplantıya katılmak için yaptıkları fedakarlıkları hatırlamam. Sabaha dek kıvrandım durdum. İnsan olduğumu biliyorum. Yanlış yapabileceğimi biliyorum. Hata edeceğimi biliyorum. Ama kul hakkı hususunda böyle üzülmekten memnunum. Birkaç ay evvel başka bir hususta yine kul hakkı terettüp eden bir hata yapmıştım. Ondan birkaç ay evvel yine. Kendilerini biliyorlar. Sabah sabah güzel bir dua ile başladım güne. Mesajıma cevaplar gelince de mutlandım. Sizinle de duamı paylaşmak istedim. 

Allah'ım, her kimin hakkı üzerimde kaldı ise, yalvarırım onların günahlarını affet, dualarını hayra tebdil edip kabul et, hanelerine huzur nasip eyle, kalplerini ferahlat, sadrlarını genişlet, emanetini kabzetme vaktine değin onları emanetinde emin kıl, onları yarlığa, evladu iyalini namaz üzere sabit kıl, maddi manevi varlıklarına sıhhat nasip eyle, sen yücelerin yücesi duaları kabul edicisin. Dualarımızı kabul eyleyiver. Amin.